برقراری ارتباط با حیوانات
در ارتباط با حیوانات، بو احتمالا رایج ترین حسی است که حیوانات برای علامت‌گذاری قلمرو خود، هشدار دادن یا حتی ترساندن مزاحمان، نشان دادن آمادگی آنها برای جفت گیری یا حتی جذب طعمه استفاده می‌کنند. به طور کلی، آنها از ادرار با بوی قوی برای این اهداف استفاده می کنند، اما برخی از حیوانات دارای غدد بویایی هستند که بو های پایدار تولید می کنند. اسکانک ها یا همان راسو به دلیل غدد رایحه مقعدی که مایعات روغنی را به سمت دشمن خود می پاشند، به طور گسترده ای شناخته شده اند. غبار ناپاک هیچ آسیب جدی به قربانی وارد نمی کند اما او را می ترساند و می تواند برای چند روز روی بدن او بماند.
مارها و مارمولک ها از زبان خود برای جمع آوری ذرات معطر موجود در هوا استفاده می کنند و سپس اطلاعات داخل دهان خود را تجزیه و تحلیل می کنند. بسیاری از حشرات مانند زنبورها، مورچه ها و پروانه ها از فرمون ها برای برقراری ارتباط استفاده می کنند که بیشتر برای جذب نر ها است. یکی دیگر از منابع عطری که توسط برخی از حیوانات (به عنوان مثال: خرگوش، اسب آبی، ویکونا) استفاده می شود تا حضور آن ها در مناطق مختلف احساس شود، فضولات است. آن ها سعی می کنند قلمرو خود را با ریختن انبوه مدفوع علامت گذاری کنند تا دیگران فاصله را حفظ کنند.
دومین حسی که حیوانات تا حد زیادی به آن تکیه می کنند، شنوایی است. برای بقا و موفقیت، حیوانات خود را با سیگنال های صوتی که تولید و دریافت می کنند هدایت می کنند. بسته به اندازه و گونه، صداهای متنوعی وجود دارد که می تواند توسط حیوانات تولید شود. سیگنال های صوتی متعددی که توسط حیوانات منتقل می‌شوند، به دلیل صدا های بسیار کم که توسط گوش انسان قابل درک نیستند، توسط انسان تشخیص داده نمی شوند یا متوجه آن نمی شوند.
پر سر و صدا ترین حیوانات پرندگانی هستند که به خاطر آواز هایشان در تناژ های مختلف و چهچهه های شاد به ویژه در فصل بهار و تابستان شهرت دارند. نهنگ ها، بزرگترین پستانداران، در هنر ارتباطات صوتی متخصص هستند. آن ها از انواع مختلفی از صدا ها مانند سوت، کلیک و تماس های پالس برای اهداف متعدد استفاده می کنند: پژواک، تماس همسر و تعامل اجتماعی حیوانات دیگری که اغلب توسط انسان شنیده می شود، قورباغه ها و وزغ هایی هستند که سیگنال های صوتی خود را با استفاده از کیسه های کوچک هوا به عنوان تشدید کننده های صوتی که در دو طرف سر یا در گلو قرار دارند، توسعه داده اند.
فیل‌ها می توانند طیف وسیعی از صداها را تولید کنند، از صدای غرش گرفته تا خرخر و گریه، از فرکانس های بسیار پایین به فرکانس های بالاتر. هنگامی که آن ها در خطر هستند یا در حالت هیجان شدید قرار دارند، از تنه خود برای ارائه صدای شیپور بلند طنین انداز استفاده می کنند. گوش های بزرگ آن ها به آن ها این امکان را می دهد که حساسیت زیادی به فرکانس های پایین داشته باشند و همچنین ظرفیت بهتری در بومی سازی صدا ها داشته باشند.
از خرخر تا خرخر و گریه، رفتن از فرکانس های بسیار پایین به فرکانس های بالاتر هنگامی که آنها در خطر هستند یا در حالت هیجان شدید قرار دارند، از تنه خود برای ارائه صدای شیپور بلند طنین انداز استفاده می کنند. گوش های بزرگ آن ها به آن ها این امکان را می دهد که حساسیت زیادی به فرکانس های پایین داشته باشند و همچنین ظرفیت بهتری در بومی سازی صدا ها داشته باشند.
حس سومی که به حیوانات کمک می کند تا ارتباط برقرار کنند، بینایی است. سیگنال های بصری در حیوانات متنوع هستند و می توانند به اشکال مختلفی نمایش داده شوند، مانند تقلید، وضعیت بدن و حالات چهره.
به عنوان مثال، طاووس های نر و پرندگان پرها و بدن های رنگارنگ نفیس خود را به نمایش می گذارند تا ماده ها را برای جفت گیری جذب کنند و از ارتباطات بصری به نفع آن ها استفاده می شود. زبان بدن اغلب توسط سگ ها، گربه ها، میمون ها و سایر حیوانات استفاده می شود.
یک مثال می تواند لحظه ای باشد که دو سگ برای اولین بار ملاقات می کنند و آنها شروع به تنظیم موقعیت سلسله مراتبی خود از طریق وضعیت بدن می کنند. اگر یکی دم خود را بین پاها نگه دارد به این معنی است که سگ در وضعیتی مطیع قرار گرفته است و به دیگری با دم برآمده اجازه می دهد تا قدرت و تسلط خود را اعمال کند.
سگ ها نیز از دم خود با تکان دادن آنها برای نشان دادن شادی استفاده می کنند. هیجان یا لذت در مقابل، تکان دادن دم گربه ها نشانه خشم و عصبانیت است.
هنر تقلید یک روش جذاب ارتباط بصری بین حیوانات است. تقلید زمانی اتفاق می‌افتد که یک حیوان برای دوری از شکارچیان و دشمنان و گیج‌کردن آن ها از اعمال، ظاهر یا صدا های حیوان دیگر یا حتی اطراف خود کپی می‌کند.
برخی از حیوانات از لامسه برای انتقال احساسات خود نسبت به دیگران استفاده می کنند.
گربه ها موجوداتی هستند که پس از ارتباط لمسی با همنوعان خود یا حتی با انسان ها مشتاق هستند. آن ها معمولا بدن خود را به یکدیگر می مالند، به خصوص در اطراف ناحیه صورت بلکه در امتداد بدن خود، دم خود را در هم می مالند، این رفتار نوعی پیوند اجتماعی و محبت است. آنها عاشق آراستن یکدیگر هستند و با هم جمع می شوند.
ارتباطات حیوانات همیشه برای انسان ها جذاب بوده است، زیرا ما سعی می کنیم بفهمیم که چه شباهت ها و تفاوت هایی بین زبان انسان و شیوه بیان حیوانات وجود دارد.
مطالعات انجام شده بر روی پستانداران غیرانسان نشان داد که در حالی که انسان ها اطلاعات بیشتری در مورد نیات، خواسته ها و باورهای یک گوینده در طول گفتگو به دست می آورند.
نتیجه گیری
در نتیجه، فقدان زبان واقعی در ارتباط با حیوانات به این معنا نیست که بین زبان انسان و ارتباط حیوان شباهتی وجود ندارد. انسان ها همیشه در مورد ارتباطات حیوانی تحقیق می‌کنند تا درک بهتری از نحوه بیان موجودات غیرانسانی داشته باشند.
